Horizon

Vandaag is het zo'n dag waarop ik me erger aan van alles en nog wat. Ik reageer geprikkeld en leg de schuld hiervan bij anderen. Vanmiddag bij Scheltema in de stad bereikte dit een hoogtepunt. Manlief had voor mijn gevoel de aandacht er niet echt bij en trok bij bepaalde uitspraken van mij de totaal verkeerde conclusies. Gevolg: teleurstelling, verdriet en zelfs woede. Eerst vooral naar hem, maar al snel realiseerde ik me dat hij hiervan niet direct de oorzaak is. Oké ik voelde me dan misschien niet begrepen, of hij dag de aandacht niet daar waar ik hem graag hebben zou, toch ben ik het die daar emotioneel op reageer en waarom? De fietstocht naar huis was een vrij eenzame. Eerst fietste ik ver voorop en later werd ik ingehaald. Het gevoel dat manlief voor me reed, maakte me vervolgens weer woedend. Heb vervolgens een eigen route gekozen. Later kwamen we elkaar weer tegen en zijn we samen naar huis gefietst. Thuis gekomen meteen de hond gepakt en een stuk gaan lopen. Tijdens deze wandel kwam steeds de vraag in me op waarom ik nu toch zo emotioneel reageer. Het antwoord bleef me schuldig. Vlak bij ons huis is een wandelbrug. De brug loopt in een golvende vorm over het water en is vrij hoog. Op het hoogste punt kijk je over de daken en overzie je alles. Op de terugweg naar huis stond ik stil op de brug. Hoewel de ondergaande zon verblindend werkte, wilde ik toch even bij dit moment stilstaan. Alles goed opnemen. De meeuwen die met elkaar om eten vochten, de oude stad aan de horizon met op de voorgrond Borneo-eiland. Er was nauwelijks wind en het water bewoog rustig met de stroom mee. De zon verwarmde mijn koude huid. Ik strekte mijn armen en in gedachten omhelsde ik de zon. Even was ik alles kwijt in een totaal ander moment. Geen energie van woede en verdriet alleen maar de stralende warmte van de zon. Op dat moment ontving ik iets heel moois. Een glimlach op mij gezicht.
Ik realiseerde me dat dit het eerste moment was waarop ik bij de dag stilstond en met mijn aandacht bij mijzelf kwam. Toch heel simpel eigenlijk. Normaal doe ik dit iedere ochtend door te mediteren en ademhalingsoefeningen. Door alle drukte was het er vandaag alleen niet van gekomen.
Nu snel manlief kussen en genieten van de rest van de dag. Hieronder een foto die ik gisteren maakte op de communityschool waar ik een yoga-opleiding volg. Dit kunstwerk hebben allemaal kinderen gemaakt. Op het doek staat: Als ik de horizon was dan zou ik stalen van geluk. Toepasselijk toch?

Loslaten

Loslaten in het vertrouwen dat je opgevangen wordt - dat is overgave.

Getij

1978 vakantie aan zee
Samen aan papa’s hand
Pootjebaden aan de waterkant
De golven zijn hoog en je hebt geen idee

Voorzichtig aftasten straks neemt ie je mee
Met emmer en schep bouw je een muur van zand
En wacht je tot de vloed het strand,
....vult met water van de zee

NU kun je de zee vertrouwen
Heb je elkaars stroom ontmoet
Is het alleen nog leren houden

Van je eigen eb en vloed
Een evenwichtig krachtspel om aan te bouwen
Waarvoor je zelf het meeste werk doet

Stadse landschapkunst

Soms kom je ze tegen. Van die kleine verrassingen op straat. Honderd keer ga je er aan voorbij zonder het te zien en dan opeens merk je het op. Vorig jaar zomer onderweg naar een vriend, kwam ik in de Czaar Peterstraat dit gedicht tegen van Margerite Luitwieler.




Ik heb ze lief
De plekken waar het tocht wanneer je er de bocht omgaat.
Geef mij maar de achterkant van huizen en gebieden waar elke groene spriet omringd door scheve stenen de grond uit schiet.
Het onbedoeld gemaakt gebied.

Ik heb toen meteen een foto gemaakt. Vandaag zag ik dat de muur nog meer is verfraaid met grafity.

Brokeback Mountain

Vandaag de film Brokeback Mountain gezien. Het verhaal beschrijft een geheime relatie tussen twee mannen die in 1963 start en ruim 20 jaar duurt. De enige momenten waarop ze samen zijn, is een aantal dagen per jaar op de plek waar ze verliefd op elkaar werden. Beiden hebben een vrouw en kinderen. Uit angst voor de buitenwereld en ook het idee dat een relatie tussen twee mannen niet 'hoort', weerhoudt ze ervan de relatie werkelijk door te zetten. Deze film laat zo duidelijk zien hoe belangrijk het is dat je jezelf kunt zijn. De gedachte dat dit niet altijd kan, omdat een tijd of omgeving dit niet altijd accepteert, maakte me erg droevig. Het zegt mij je hart te volgen en niet je angst. Dan boek je vanzelf vooruitgang. Ook al duurt het 20 jaar.

Even kennismaken

Ojas. Kracht, uitstraling, energie, glans. Vanaf het moment dat ik kennismaakte met dit sanskriet woord, heeft het mij gevonden en geraakt. Niet alleen de betekenis, maar ook het woord zelf is compleet. Ojas. De ronde klank van de o en de krachtig afsluitende s. De perfecte voltooiing. Waar het voor mij om draait. De eigen kracht en energie en het respect en de waardering voor die van anderen. Dit is mijn ojas.